دلتنگی در بین احساس های انسانی ، یک احساس بسیار واقعی و اصیل است. احساس دلتنگی می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر بهزیستی هیجانی افراد داشته باشد. دلایل مختلفی از جمله طلاق، شکست عاطفی، مرگ عزیزان و مهاجرت می‌توانند حفره‌ای در احساسات فرد ایجاد کنند. این حفرۀ دلتنگی، برخاسته از چیز مهمی است که دیگر وجود ندارد.
احساس دلتنگی نشانه چیست؟
احساس دلتنگی می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که برای آن شخص اهمیت و ارزش قائل هستید. تجربیات معنادار شما در گذشته، فقدان را برای شما سخت می‌کند. این احساس می‌تواند بر توانایی گذران امور روزمره اثر بگذارد. حتی برخی افراد بروز اثرات جسمانی به دنبال فقدان را گزارش می‌کنند.
وقتی زخم تازه‌ای وجود دارد، هر چیزی می‌تواند شما را تحریک کند. دلتنگی، احساسات را به طغیان وادار می‌کند. شما منتظر کوچک‌ترین بهانه‌ای برای یادآوری خاطرات قدیمی هستید. از مکان‌ها و غذاها تا عطر و چیزهای تصادفی. با وجود وجوه مشترک دلتنگی، جزئیات آن بستگی به این دارد که نسبت به چه کسی و در چه شرایطی تجربه می‌شود. مثلا طرد شدن از سوی محبوبتان، احساس ارزشمندی شما را کاهش می‌دهد. یا گرم نبودن رابطه با شریک فعلیتان مانند سابق، شما را ترسان و سردرگم می‌کند. و یا فوت عزیزان موجب غم و اندوه شما می‌شود.
اجتناب از دلتنگی
برخی از روابط باید به پایان برسند؛ چون عمر آن‌ها به پایان رسیده است. حتی اگر شما مایل به این پایان نباشید، این حقیقت تغییری نمی‌کند. گاهی هم خروج از رابطۀ سمی، از مشکلات بعدی جلوگیری می‌کند؛ حتی اگر این خروج شما را دلتنگ کند. و یا گاهی محبوب شما امکان ادامهٔ رابطه به سبک قبل را ندارد و این موجب احساس دلتنگی در شما می‌شود.
کنار آمدن با فقدان فردی که دوستش داشته‌اید(یا دارید)، آسان نیست. اما زندگی در گذر است. شما می‌توانید با عبور از این احساسات به جریان زندگی بازگردید. احساس دلتنگی با وجود تمام سختی‌ها و آسیب‌ها، می‌تواند کم و کم‌تر شود.
چگونه می‌توان با احساس دلتنگی کنار آمد؟
- قدم اول این است که وضعیت موجود را شناسایی کنید و بپذیرید.
در مسیر شناسایی و پذیرش وضعیت، ممکن است باز هم احساس دلتنگی کنید. به خودتان فضایی برای تجربۀ احساس بدهید. هیجانات خود را بشناسید، ابراز کنید و آن‌ها را بپذیرید. تجربۀ احساس دلتنگی تفاوت‌هایی در افراد دارد. اما به‌طور کلی مراحل یکسانی شامل ضربۀ اولیه، اندوه، ناامیدی و پذیرش را پشت سر می‌گذارند. لازم است پس از شناخت این مراحل، آمادگی لازم جهت عبور از هر مرحله را کسب کنیم.
- فرصتی برای سرگرمی فراهم کنید.
سرگرم ساختن متفکرانۀ خود نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد. این به‌معنای اشباع برنامه و نپرداختن به احساسات نیست؛ لازم است فرصت‌هایی برای ارتباط معنادار با دیگران پیدا کنید. می‌توانید به سرگرمی‌های جدید موردعلاقه‌تان هم بپردازید. به این ترتیب خلق‌وخوی شما نیز جریان جدیدی را در خود ایجاد می‌کند.
- از ارتباط مجدد با محبوب غایب پرهیز کنید.
تداوم تعامل، دیدار، درد دل کردن و… می‌تواند کنار آمدن با دلتنگی رابطۀ اصلاح‌ناپذیر را دشوار کند. در حالت ایده‌آل، قطع کامل دیدارها و تماس‌ها مدنظر است. این پرهیز شامل عدم رصد او و دوستانش حتی در شبکه‌های مجازی نیز می‌شود. اگر ناگزیر به ارتباط در محیط کاری یا خانوادگی هستید، به حداقل ارتباط اکتفا کنید.
- چرخۀ افکار دلتنگی را متوقف کنید.
هیچ سر و صدایی بالاتر از صدای ذهن شما نیست. صدای ذهن با افکار بی‌پایان کسی که دلتنگش شده‌اید، پر می‌شود. این صدا توان انجام هر کاری را از شما می‌گیرد؛ چرا که درگیر چرخۀ بی‌پایانی از افکار آن شخص و خاطرات هستید. برای رهایی از این صداها، مدیتیشن را امتحان کنید. مدیتیشن فرصتی برای مشاهدۀ واضح آنچه رخ داده فراهم می‌کند.
در انتها لازم به یادآوری است که اگر احساس دلتنگی و غم ناشی از آن بر سلامت جسمی، روان‌شناختی، کار یا سایر روابط شما تأثیر جدی گذاشته، بدون شک زمان دریافت حمایت و کمک تخصصی فرا رسیده است. با کمک یک متخصص، می‌توانید آسان‌تر از این مسیر پر چالش عبور کنید.